Zmiany, zmiany

Od czego by tu zacząć... To może od początku ;-) Tylko gdzie on jest?? :p No dobra, Asia nadal jest Asią, ale już nie tylko szaloną czarownicą z równie szalonym psem, ale też mamą małego Skrzata. No a MAMA jak wiadomo to zawód (nie lubię tego określenia) pełnoetatowy (w sumie to ponadpełnoetatowy bo nie da się wyjść z pracy po 8h) ... no w każdym razie - wolnych chwil brak. Nie no, żeby nie było że narzekam czy coś w tym stylu. Wolne chwile są tylko to już są inne wolne chwile niż były wcześniej. Ło rany, ale nakręciłam, zaraz sama nie będę wiedziała co chciałam napisać ;-p

W każdym razie postanowiłam zmienić nazwę bloga na bardziej adekwatną do stanu obecnego. Nie chcę zakładać nowego, bo tu jest sporo historii i widać jak przez te lata się zmieniałam., szukałam siebie.... Czy znalazłam? .... Nie wiem, ale wiem, że dobrze mi z taką sobą jaką jestem teraz i wiem... czuję... JESTEM szczęśliwa.

Teraz będzie tu więcej nas, bo niektórzy chcą wiedzieć co u nas słychać, mimo że mieszkamy daleko od siebie. Będzie więcej spostrzeżeń i obserwacji świata, bo jakoś mi się oczy szerzej otworzyły. Będzie trochę inaczej, trochę po staremu ale na nowo ;-)

Skrzatowa podróż do Nibylandii

Dziś zarzucam bloga zdjęciami (to w odpowiedzi na prośby niektórych osób, które nie mogą widzieć Skrzata na co dzień). A On co dzień się zmienia i co dzień zaskakuje. Uczy się nowych rzeczy i odkrywa swoje nowe umiejętności jak na przykład piszczenie z zadowolenia (kocham ten dźwięk ;-)

Ale ja w sumie nie o tym chciałam. Dziś po raz kolejny usypialiśmy się razem. Nie jest to u nas regułą, bo w sumie co wieczór jest inaczej: raz nosimy się na rękach i lulamy, raz Skrzat "rzucony" do łóżeczka zasypia sam słuchając pozytywki, innym razem układamy się wspólnie na łóżku. I ten brak regularności to nie dlatego żeby się nie przyzwyczaił, tylko  po prostu słucham Jego potrzeb danego dnia. A z resztą jak dla mnie może się przyzwyczaić do wspólnego zasypiania. Uwielbiam tą "stratę czasu"(przykre ale niektórzy tak twierdzą), wspólne leżenie i nic-nie-robienie. Uwielbiam patrzeć jak powieki robią Mu się coraz cięższe i Skrzat przenosi się do Krainy Nibylandii. I mogę tak patrzeć co wieczór, bo to lepsze niż oglądanie telewizji (z resztą i tak nie mam telewizora ;-)
Nibylandio, przybywamy !!

Zbulwersowanie przelane "na papier"

Szufladkowanie ludzi jest wstrętne (pomijam jak bardzo krzywdzące i niesprawiedliwe). Po pierwszych kilku minutach rozmowy nie zna się drugiej osoby, nie zna się jej historii, nie zna się jej wnętrza. Nie ma się pojęcia z jakimi zmaga się problemami i dlaczego podjęła w życiu takie a nie inne decyzje. Tak na prawdę nie wie się nic, więc jak można oceniać na tak zwany "pierwszy rzut oka" ??!! 

Poza tym, ilu ludzi na świecie tyle szufladek - każdy ma swoją, bo każdy jest inny i niepowtarzalny. Każdy ma swoje życie: prostsze, trudniejsze, momentami jak z bajki, a chwilami jak z horroru. Każdy ma jedno życie i ma prawo przeżyć je po swojemu, podjąć decyzje jakich być może nikt inny by nie podjął. Nie oceniaj i nie mów "gdybym był na twoim miejscu...", bo nie jesteś i nie masz pojęcia co byś zrobił na czymś miejscu. Nawet jeśli bardzo próbujesz się wczuć w czyjąś sytuację to jesteś inny, masz inny charakter, co innego jest dla ciebie ważne i co innego sprawia ci radość. A to wszystko powoduje, że w danej sytuacji postąpiłbyś inaczej i to wcale nie znaczy, że lepiej. Więc pozwól każdemu przeżyć życie po ichniemu. Zajmij się swoim. Bądź szczęśliwy. Życie choć czasem pokręcone, jest piękne.

Zorganizowana matka ma czas na wszystko :-)

Moja nieobecność tutaj wcale nie wynika z braku wolnych chwil jakby się mogło komuś wydawać. Kiedyś słyszałam od różnych osób (matek i co dziwne nie-matek), że jak urodzi się dziecko to już nie ma się czasu na nic. Teraz wiem, że to totalna nieprawda, no po prostu ściema na całego. Ja mam czas na wszystko ;-) Nie to, żebym była jakaś wyjątkowa, po prostu jestem...hmmm...no właśnie... Chyba po prostu jestem dobrze zorganizowana. Mam czas na zabawy z Dzieciem i na spacery, i żeby załatwić sprawy firmowo-niefirmowe, i żeby usiąść do maszyny albo zrobić nową partię mydełek albo na czytanie książki. No dobra, nie mam czasu na nudę (tylko że ja nienawidzę się nudzić), a dom nie lśni pedantyczną czystością i obiad nie składa się z dwóch dań i deseru (choć ciasto czy inne smaczne-coś czasem też wyczaruję).

Dziecko zmienia w życiu wszystko i nie zmienia nic, a już na pewno w niczym nie przeszkadza. Nadal chodzę po górach tylko że z Dzieciem w chuście, nadal w ciągu chwili jestem gotowa spakować się i wyjechać tylko chwila się wydłużyła bo pakuję już nie tylko siebie, nadal spotykam się ze znajomymi tylko na popołudniowym grillu a nie w nocnej dyskotece. Nie stałam się snującą po domu w podartym t-shircie z podkrążonymi oczami, sfrustrowaną jędzą. Nadal jestem sobą, rudą złośliwą Czarownicą, która cieszy się życiem i łapie każdą chwilę. A Dzieć ?? Dzieć jest wszędzie ze mną, poznaje świat i uśmiecha się do wszystkiego co go otacza. Dostaję szału jak ludzie mówią do Niego: "śmiej się póki nic nie rozumiesz", "poznasz świat to zobaczysz że nie ma z czego się cieszyć". Ja znam świat i nadal się uśmiecham. Bo jak się nie cieszyć widząc kolorowe motyle, słysząc świergot ptaków tuż przed świtem (jeden z najpiękniejszych momentów w nocy podczas maratonu), czując zapach letniego deszczu... I to mam zamiar Mu pokazać i nauczyć go, że życie to wspaniała przygoda mimo, że czasem nie jest bajką.

Rudawska Wyrypa maj 2014